Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017

Γιάννης Γκαραβέλας: «Τα υψηλόβαθμα στελέχη του ALTER «ανάγκαζαν» τους εργαζόμενους να παραιτηθούν με διάφορους τρόπους»


Ο Γιάννης Γκαραβέλας είναι δημοσιογράφος-αθλητικογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός. Ήταν προϊστάμενος του αθλητικού τμήματος του ALTER, έχει παρουσιάσει δελτία ειδήσεων και εκπομπές στους τηλεοπτικούς σταθμούς ALTER,  EXTRA, KONTRA CHANNEL, ενώ έχει εργαστεί και σε πολλά άλλα μέσα. Από το 2014 έως σήμερα είναι γενικός αρχηγός στην Τριγλία Ραφήνας. Στην συνέντευξη που μας παραχώρησε, μας μίλησε για την Τριγλία Ραφήνας και το πώς προέκυψε η ενασχόληση του με τον χώρο του αθλητισμού με αποτέλεσμα να γίνει γενικός αρχηγός της ομάδας, μας μίλησε για την υπόθεση του ALTER που με το κλείσιμο του έμειναν στον δρόμο περίπου 600 εργαζόμενοι, και πάρα πολλά θέματα σχετικά με τον χώρο της δημοσιογραφίας και του αθλητισμού. Τόνισε, επίσης, ότι στο ALTER τα μεγάλα στελέχη επιχειρούσαν να οδηγήσουν τους εργαζόμενους στην παραίτηση οικειοθελώς για να μην έχουν απαιτήσεις αποζημιώσεων, και ότι σε αυτό το «κόλπο» συμμετείχαν και μεγάλα ονόματα της δημοσιογραφίας.


Τι σας ώθησε στην δημοσιογραφία; Το θέλατε από παλιά ή προέκυψε;
Η δημοσιογραφία ήταν ένα όνειρο που το είχα από μικρός, μου άρεσε πάρα πολύ. Γενικά, μου άρεσε να κάνω ρεπορτάζ, να ψάχνω τις ειδήσεις, τι κρύβεται πίσω απ' τις ειδήσεις, και να τις μεταφέρω στον κόσμο όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά μπορούσα. Ήταν ένα όνειρο, δηλαδή, που ήθελα να το ακολουθήσω και είμαι και τυχερός που το ακολούθησα και σαν επάγγελμα. Είναι πραγματικά ένα πάρα πολύ ωραίο ταξίδι ο χώρος της δημοσιογραφίας, με δυσκολίες, φυσικά, πολλές, αλλά είναι ένα ταξίδι προσφοράς. Νομίζω ότι, ένας δημοσιογράφος, όταν προσπαθεί με αντικειμενικό τρόπο να κάνει την δουλειά του σωστά, προσφέρει και παράλληλα κοινωνικό έργο.

Η δημοσιογραφία έχει τον τίτλο της τέταρτης εξουσίας. Τι πιστεύετε γι' αυτό; Έχει όντως εξουσία ο δημοσιογράφος; Δηλαδή, μπορεί να επιβάλλει την θέληση του;
 Η δημοσιογραφία σίγουρα έχει μια μορφή εξουσίας, πολλές φορές δεν είναι καν η τέταρτη. Εννοώ ότι μπορεί να είναι και παραπάνω από την τέταρτη εξουσία η δημοσιογραφία. 
-Δηλαδή, μπορεί να επιβάλλει την θέληση του ο δημοσιογράφος; Με αυτή την έννοια.
 Εάν μπορεί να επιβάλλει την θέληση του... Ο δημοσιογράφος, εννοείτε; Φυσικά. Ανάλογα, βέβαια, το αν εκτελεί εντολές του συστήματος, αν είναι υποχείριο της εξουσίας, ή αν... Δυστυχώς δεν ζούμε σε μια αγγελική εποχή. Πιστεύω ότι η δημοσιογραφία είναι παραπάνω, δεν είναι καν η τέταρτη εξουσία. Νομίζω ότι είναι πιο ψηλά στην διαβάθμιση, και τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει παίξει πάρα πολύ σοβαρό ρόλο στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου μας, και νομίζω ότι υπάρχουν ευθύνες σε αυτό το κομμάτι από την μεριά των δημοσιογράφων. Δυστυχώς, το λέω αυτό, αλλά αυτό είναι η πραγματικότητα. 

Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες δυσκολίες που έχετε αντιμετωπίσει κατά τη διάρκεια της καριέρας σας; 
Μία μεγάλη δυσκολία που αντιμετωπίζεις στον χώρο της δημοσιογραφίας είναι ότι πολλές φορές δεν υπάρχει αξιοκρατία, πολλές φορές δεν υπάρχει, ίσως, και δικαιοσύνη, και πάρα πολλές φορές μετράνε οι δημόσιες σχέσεις. Είναι ένας παράγοντας που κάθε νέος εύελπις δημοσιογράφος, που θέλει να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα, πρέπει να το λαμβάνει πάντα υπόψη του, να ξέρει ότι δύσκολα αλλάζει αυτό το πλαίσιο στην χώρα μας, πρέπει να είναι δυνατός για να μπορέσει να τα αντιμετωπίσει, και να στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις.

Πώς θα συγκρίνατε την δημοσιογραφία των Αθηνών με της επαρχίας; 
Η αλήθεια είναι ότι η δημοσιογραφία της Αθήνας έχει κάποια πλεονεκτήματα μεγαλύτερα απ' ό,τι έχουν οι δημοσιογράφοι στην επαρχία. Γιατί όλα τα κέντρα εξουσίας είναι στην Αθήνα. Υπουργεία, όλα αυτά, συνήθως, κυρίως είναι στην Αθήνα. Τα κέντρα λήψης αποφάσεων είναι στην Αθήνα. Οπότε, είναι λογικό η πρώτη είδηση, όπως λέμε, να πηγαίνει σε δημοσιογράφους της Αθήνας. Είναι πολύ δύσκολο για έναν δημοσιογράφο της επαρχίας να μπορέσει να ακολουθήσει αυτόν τον ρυθμό ή να τους προλαβαίνει. Είναι ένα μείον για τους δημοσιογράφους της επαρχίας. Βέβαια, φαντάζομαι ότι υπάρχουν οι ανάλογες συνεργασίες στα δίκτυα, στα μέσα, ραδιοφωνικά ή τηλεοπτικά. Υπάρχουν τα λεγόμενα συγκοινωνούντα δοχεία, ούτως ώστε να μεταφέρεται η είδηση σωστά στον κόσμο και να πληροφορείται ο κόσμος. Αλλά, σίγουρα έπρεπε να υπάρχει μία αποκέντρωση ήδη. Να έχει δημιουργηθεί μία αποκέντρωση, ούτως ώστε και σε κέντρα της επαρχίας να υπάρχουν υπουργεία ανάλογης αξίας όπως υπάρχουν στην Αθήνα. Αυτή είναι η γνώμη μου για το θέμα αυτό.

Εργαζόσασταν, λοιπόν, για ένα διάστημα στο Alter, έτσι δεν είναι; Πώς αντιδράσατε στο κλείσιμο του;
Στο Alter ήμουνα προϊστάμενος Αθλητικού Τμήματος, κεντρικά δελτία ειδήσεων, είχα δίωρες εκπομπές στην τηλεόραση. Και όχι μόνο στο Alter, και σε άλλα κανάλια, για πολλά χρόνια. Σίγουρα ήταν πάρα πολύ άσχημο. Μείναμε όλοι χωρίς δουλειά, ξαφνικά. Στην δημοσιογραφία, το καλό είναι ότι μπορείς να δουλεύεις στην τηλεόραση, μπορείς, παράλληλα, να δουλεύεις και στο ραδιόφωνο, μπορείς να δουλεύεις στην εφημερίδα. Υπήρχαν άνθρωποι που είχαν μόνο αυτή τη δουλειά, και γι' αυτούς ήταν ακόμα πιο δύσκολο. Γενικά, ήταν πάρα πολύ στενάχωρο, γιατί βρεθήκαμε στον δρόμο στην κυριολεξία όλοι όσοι εργαζόμασταν στο Alter. Κάποιοι από εκεί, τελείωσε και η καριέρα τους, δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν ποτέ στην δημοσιογραφία. Κι αυτό είναι ακόμα πιο στενάχωρο, γιατί μπορεί να έχασαν τη δουλειά τους, κι αυτό είναι ένα σημαντικό πρόβλημα, αλλά, στην ουσία, κάπου εκεί τελείωσε και το όνειρο τους, γιατί δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που αγαπάνε. Δηλαδή, δημοσιογραφία. Ξέρω πάρα πολλούς συναδέλφους που με το κλείσιμο του Alter δεν μπόρεσαν να βρουν δουλειά για να συνεχίσουν να κάνουν την δημοσιογραφία.

Εσείς ήσασταν στο Alter μέχρι την στιγμή που έκλεισε;
Σχεδόν λίγο πριν το τέλος, ναι. 
-Πώς ήταν τότε το κλίμα στο Alter; Είχατε ακούσει κάτι για τεράστια δάνεια, τεράστιους μισθούς ή κάτι τέτοια; 
Υπήρχαν πάρα πολύ μεγάλες διαφορές, υπήρχε κόσμος που πληρωνόταν με "μαύρα", που λέμε. Δηλαδή, δεν ήταν καν στην νόμιμη μισθοδοσία. Αλλά, όταν κάποιος είναι άνεργος το δέχεται, δυστυχώς ή ευτυχώς. Και αυτό είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να την λέμε. Από εκεί και πέρα, υπήρχαν ποινικές ευθύνες σε ανθρώπους που διοικούσαν το κανάλι. Αποδόθηκαν, εν μέρει, ποινικές ευθύνες, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία για τον εργαζόμενο, στην τελική, γιατί, όπως είπα και πριν, έχασε τη δουλειά του, έχασε το όνειρο του, έχασε τα πάντα. 

Είπατε ότι αποδόθηκαν ποινικές ευθύνες σε αυτούς που διοικούσαν το Alter. Ποιος διοικούσε το Alter; Ο κύριος Γιώργος Κουρής ή ο κύριος Γιαννίκος;
Νομίζω ότι, την ευθύνη σίγουρα, τουλάχιστον με τις δίκες που ακολούθησαν, ο κύριος Γιαννίκος είχε το μεγάλο μερίδιο ευθύνης, και νομίζω ότι αποδόθηκε σ' αυτό το θέμα. Καταδικάστηκε, έχω την εντύπωση. Φυσικά, υπήρχαν ευθύνες και σε διευθυντές, και σε ανθρώπους, δηλαδή, που είχαν εξουσιάστρια αρχή, όπου εκεί ίσως να μην αποδόθηκε ποτέ και δικαιοσύνη. Και αυτοί οι άνθρωποι να ήρθανε, και αυτή τη στιγμή να εργάζονται σε υψηλές θέσεις, σε άλλα κανάλια. Και κάποιους από αυτούς τους γνωρίζω κιόλας. 
Αλλά, δυστυχώς, ένα ρητό, έτσι, που το λέω πάντα, η ζωή δεν είναι ποτέ δίκαιη.

Και, θα ήθελα να παραμείνω λίγο στο Alter. Ποιος ήταν μεγαλομέτοχος του Alter; Ο κύριος Κουρής;
Ναι, ο κύριος Κουρής είχε ένα μεγάλο μερίδιο, αλλά είχε δημιουργηθεί, νομίζω, κάποιο πλαίσιο μεταπώλησης και είχαν αναλάβει κι άλλοι άνθρωποι με κάποια άλλα μερίδια. Δεν είχε έναν ιδιοκτήτη το συγκεκριμένο κανάλι. 
-Ασκούσε διοίκηση ο κύριος Κουρής, εφόσον ήταν ο μεγαλομέτοχος; 
Ασκούσε διοίκηση, αλλά στο τελευταίο στάδιο, την πιο πολλή διοίκηση την ασκούσε ο κύριος Γιαννίκος.
-Για πόσο χρόνο περίπου; Στα τελευταία 10 χρόνια, νομίζω, είχε πει; 
Ναι, αλλά, πιο πολύ την τελευταία διετία-τριετία ήταν που είχε, πλέον, τον πλήρη έλεγχο. 
-Περίπου 2009 με 2011; 
Ναι, κάπου εκεί, νομίζω. 
Το 2003 είχε γίνει μια μεταπώληση, εντός εισαγωγικών ή εκτός, γιατί δεν το ξέρω, από την διοίκηση την προηγούμενη του Alter στην επόμενη διοίκηση του Alter. Είναι μια πολύ πικρή ιστορία, θα έλεγα, και αμαρτωλή, που πέρασε αυτή τη δεκαετία μέσα από πάρα πολλά κύματα και προβλήματα. Δυστυχώς, μόνιμο αποτέλεσμα άνθρωποι να μένουνε στον δρόμο, να είναι απλήρωτοι. Δηλαδή, υπήρχαν άνθρωποι που ήταν απλήρωτοι και για έναν χρόνο και για δύο χρόνια. Τα τελευταία χρόνια, δηλαδή το '10, το '11 δουλεύανε νυχθημερόν και δεν είχαν πληρωθεί. Γινόντουσαν πολλά. Σε καλούσαν στο γραφείο κάποια ανώτερα στελέχη και σου λέγανε, για παράδειγμα, εγώ ήμουνα προϊστάμενος του αθλητικού τμήματος, και με κάλεσε ένα ανώτερο στέλεχος και μου λέει, ήμουν στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων, και μου πρότεινε κάτι. Να φύγω απ' το κεντρικό δελτίο, να φύγω από όλο αυτό που είχανε φτιάξει μια δεκαετία κοντά, να πάω σ' ένα άλλο πόστο, που με την ελάχιστη αξιοπρέπεια και τον ελάχιστο αυτοσεβασμό που μπορεί να έχει κάποιος επαγγελματίας, θα έπρεπε να παραιτηθεί. Και γι' αυτό, εκείνη την στιγμή εγώ παραιτήθηκα. Δηλώνοντας, όμως, την παραίτηση σημαίνει ότι δεν έχεις και απαιτήσεις. 
Ήταν ένα "τρικ", λοιπόν, που κάνανε τα υψηλόβαθμα στελέχη, για να αναγκάζουν, εντός εισαγωγικών, ανθρώπους και συνάδελφους με αυτοσεβασμό και με μια στοιχειώδη αξιοπρέπεια να οδηγούνται στην οικειοθελή παραίτηση για να μην έχουν απαιτήσεις αποζημιώσεων. Ήταν κι αυτό μέσα στο τρικ, μέσα στο κόλπο, πριν το κλείσιμο να φύγει κόσμος. Και σε αυτό συμμετείχαν άνθρωποι που αυτή τη στιγμή κινούν νήματα στην δημοσιογραφία, είναι υψηλά, ακόμα, στελέχη.

Το 2014 γίνατε γενικός αρχηγός στην Τριγλία Ραφήνας. Τι σας έκανε ν' ασχοληθείτε με αυτό; Υπήρξατε παλιός ποδοσφαιριστής, νομίζω.
Υπήρξα παλιός ποδοσφαιριστής. Γενικά, υπήρξα για πολλά χρόνια αθλητής, μ' αρέσει πάρα πολύ ο αθλητισμός. Εξάλλου, και το κομμάτι που σπούδασα δημοσιογραφία, η ειδικότητα που πήρα ήταν η αθλητική. Και ν' ανοίξω και μια παρένθεση εδώ, μιας και απευθυνόμαστε σε συναδέλφους και σε σχολές δημοσιογραφίας. Επειδή οι παλιοί δημοσιογράφοι "ειρωνευόντουσαν" τους αθλητικούς δημοσιογράφους. Θέλω να πω, λοιπόν, και σε σένα που είσαι νέος συνάδελφος και σε όλους τους συναδέλφους, ότι οι καλύτεροι δημοσιογράφοι είναι οι αθλητικοί. Για παράδειγμα, ένας δημοσιογράφος που κάνει πολιτικό ρεπορτάζ, θα πάει στην βουλή...(κλπ) Έχει πολιτικό ρεπορτάζ, είναι μέχρι εκεί. Ο "Δικαστικό Ρεπορτάζ", το ίδιο. Είναι μέχρι εκεί. Ο αθλητικός δημοσιογράφος κάνει: και πολιτικό ρεπορτάζ, γιατί υπάρχει Υπουργείο Αθλητισμού, και δικαστικό ρεπορτάζ γιατί υπάρχουν νόμοι, και κοινωνικό ρεπορτάζ γιατί υπάρχει βία, και αθλητικό ρεπορτάζ. Δηλαδή, κάνει όλα τα ρεπορτάζ. Και αυτή ήταν, έτσι, η απάντηση μας εμάς των αθλητικών απέναντι σε κάποιους πρεσβύτερους στον χώρο. Αυτό το λέω για όσους, τυχόν, από την σχολή δημοσιογραφίας  θέλουν να ακολουθήσουν τον αθλητικό χώρο. 
Ναι, αγαπούσα πολύ τον αθλητισμό. Ήμουνα πρώην αθλητής. Μου έγινε μία τιμητική πρόταση, και λόγω της τηλεόρασης και της ενασχόλησης μου με τα αθλητικά.
Μου έγινε μία τιμητική πρόταση από τον Πρόεδρο της Ραφήνας, την ομάδα της ερασιτεχνικής δηλαδή, που είναι να αναλάβω, γενικός αρχηγός, το έκανα με απόλυτη επιτυχία. Φτάσαμε, μάλιστα, και πολύ κοντά στην άνοδο για την Β' Εθνική πέρυσι. 
Τελικά, την άνοδο την πήρε ο ΟΦΗ, αλλά είχαμε μία εξαιρετική πορεία και η ομάδα ήταν σε πολύ καλό δρόμο. Ήταν ένα πολύ όμορφο ταξίδι και πολύ ωραία εμπειρία. Και, απ' ό,τι φαίνεται, δεν θα σταματήσει να υπάρχει γιατί το αγαπάω το ποδόσφαιρο, Και, μ' άρεσε αυτό που έκανα, μ' άρεσε.

Υπήρξε διάστημα που ο χώρος των ΜΜΕ σας απογοήτευσε;
Πολλές φορές. Πολλές φορές γιατί στα Μέσα Ενημέρωσης, επειδή τα κέντρα εξουσίας θέλουν να ελέγχουν κάποια πράγματα, τοποθετούν, ίσως, και δικούς τους ανθρώπους, 
η ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας μπορεί να υπάρχει μόνο στα χαρτιά, βλέπουμε ότι κάποιες εφημερίδες που πρόσκεινται σε μία κυβερνητική πολιτική, ή είναι φιλοκυβερνητικοί ή το αντίθετο, δεν βλέπουν με αντικειμενικότητα την μία είδηση, παρουσιάζουν τα πράγματα μόνο και μόνο έτσι για να ευνοήσουν, ή το αντίθετο, την κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση. Οπότε, ένα μέσο της εκάστοτε κυβέρνησης, είναι άνθρωποι μέσα από τον ίδιο χώρο και το ίδιο κύκλωμα, να εισχωρούν στην δημοσιογραφία, οι οποίοι έχουν διασυνδέσεις με πολιτικά πρόσωπα. Από την στιγμή που γίνεται, λοιπόν, αυτό, παύει η δημοσιογραφία να είναι ένας αντικειμενικός αρωγός ειδήσεων. Νομίζω ότι συμβαίνει πολλές φορές το αντίθετο. Και γι' αυτό βλέπουμε και στις τηλεοράσεις, και στις συνεντεύξεις, και συνεχώς, μία είδηση σε δύο διαφορετικούς ανθρώπους, ενώ είναι η ίδια είδηση να παρουσιάζεται από δύο διαφορετικές πλευρές, 
και οι δημοσιογράφοι να ασκούν τον ρόλο σύμφωνα, κάποιοι δημοσιογράφοι, δεν μπορώ να είμαι απόλυτος, φυσικά, κάποιοι δημοσιογράφοι να αλλάζουνε πλευρά,  
να αλλάζουνε πλευρές, να αλλάζουν και πλευρό ανάλογα με ποια κυβέρνηση είναι στην εξουσία.

Αυτόν τον καιρό, λοιπόν, παραδίδετε σεμινάρια ραδιοφωνικών παραγωγών. Τι παρατηρείτε στους μαθητές σας;  Για ποιο λόγο, πιστεύετε, θέλουν ν' ασχοληθούν με το ραδιόφωνο;
Νομίζω είναι μαγικός ο κόσμος του ραδιοφώνου, γενικά, της δημοσιογραφίας είναι μαγικός. Νομίζω ότι η δημοσιογραφία έχει πάρα πολλά "παιδιά", θα έλεγα. Είναι ένα τεράστιο σπίτι με πάρα πολλά δωμάτια. Είναι κάτι που έχει ένταση, έχει συναίσθημα. Είναι ένα πολύ όμορφο επάγγελμα. Και, νομίζω ότι για έναν νέο άνθρωπο είναι ένα υπέροχο ταξίδι. Όπου και να βρεθεί, υπάρχει ένα μυστήριο. Σε ό,τι ρεπορτάζ και να κάνει, υπάρχει ένα ενδιαφέρον. Να προλάβει την είδηση, να την δώσει σωστά, να την μεταφέρει σωστά, να είναι μέσα στα γεγονότα... Είναι ένα εξαιρετικό επάγγελμα, χρειάζεται και λίγο τύχη. Εύχομαι τα καλύτερα στους σπουδαστές, νέοι άνθρωποι. Και, πραγματικά, να πετύχουν σε αυτό που ονειρεύονται. 
-Θα μπορούσε να πει κανείς ότι κάποιος το κάνει αυτό για να "φανεί", να ξεχωρίσει; 
Η αλήθεια είναι ότι η τηλεόραση, συγκεκριμένα, δημιουργεί μια αλαζονεία στους ανθρώπους που την υπηρετούν, γιατί, όσο να 'ναι, όταν κάνεις για χρόνια τηλεόραση, γίνεσαι γνωστός, περνάει στο DNA σου, στην ιδιοσυγκρασία σου, και προχωρώντας στον δρόμο, η αναγνωρισιμότητα, ίσως, να διαβάλλει με κάποιον τρόπο την προσωπικότητα σου. Οπότε, εκεί παίζει ρόλο η προσωπικότητα του καθενός, ο χαρακτήρας του, το πόσο ελέγχει την ταπεινότητα του ή την οποιαδήποτε αλαζονεία έχει, ούτως ώστε, να παραμένει ο ίδιος και αναλλοίωτος ανεξάρτητα απ' το αν ξαφνικά μέσα σ' ένα μικρό χρονικό διάστημα ή μεγαλύτερο έγινε δημόσιο πρόσωπο, όπως λέμε. 
Είναι, νομίζω, έγκειται στον χαρακτήρα ή στην προσωπικότητα του καθενός. Εκεί, στο πόσο μπορεί να το ελέγξει αυτό, να παραμείνει ταπεινός, και να παραμείνει το ίδιο απλός όσο ήταν και πριν γίνει γνωστός.


Αυτόν τον καιρό πού μπορούμε να σας δούμε ή να σας ακούσουμε; Σε ποιο κανάλι και σε ποιο ραδιόφωνο; 
Έχω την μουσικοαθλητική εκπομπή στο G Radio - πήραμε και ένα Silver βραβείο, είναι απ' τους καλύτερους διαδικτυακούς σταθμούς αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα - κάθε Δευτέρα επτά με δέκα, διδάσκω στα σεμινάρια εδώ, διατηρώ την θέση μου σαν γενικός αρχηγός στην Τριγλία Ραφήνας, και, φυσικά, έχουμε και την συνεργασία με τα Ι.Ε.Κ. στην Αθήνα, όπου και εκεί, διδάσκουμε στους επόμενους μουσικούς ραδιοφωνικούς παραγωγούς σε σεμινάριο του Νίκου Γκαραβέλα. 


Συνέντευξη: Άγγελος Χόρτης
Σπουδαστής Δημοσιογραφίας ΙΙΕΚ ΔΕΛΤΑ Ιωαννίνων

Δεν υπάρχουν σχόλια: